Թարմ «կտեր»՝ Իլհամից ու Նիկոլից
Երկրի առաջին դեմքն ասում է՝ խաղաղության հաստատումը չի նշանակում, որ բոլոր հարցերը լուծված են:
Երեկ Միրզոյան Արարատը նույնպես խաղաղության, «Թրամփի միջանցքի» ու հայ-թուրքական սահմանի մասին էր խոսել: Արարատի ոչինչ չասող խոսքերը ապացուցում են, որ Վաշինգտոնում որևէ հայանպաստ հարց չի լուծվել: Վաշինգտոնի կապակցությամբ արված գրառումներում կանխատեսել էի այս իրավիճակը: «Թրամփի միջանցք» կոչվածը Հայաստանի գլխին կախված «դամոկլյան սուր» է, այն ավելի վտանգավոր է, քան՝ Ղարաբաղի հարցը: Բանականությամբ օժտված ցանկացած մարդ հասկանում է դա: Բոլոր խնդիրները մնացել են օդում, հայ-թուրքական և հայ-ադրբեջանական սամանների բացման մասին որևէ պատկերացում չկա: «Թրամփի ուղին» ՀՀ ապաշրջափակման մասին չէ: Իրականում, Հայաստանի 90 տոկոս տարածքից ավելի հեշտ է Վրաստանով հասնել Ռուսաստան և Բոսֆոր, քան՝ Մեղրի:
Եվ հիմա, վաշինգտոնյան ցնծությունից հետո, Նիկոլն ու Արարատը այսօր բառացի ասում են՝ խաղաղությունը կա, բայց ամանում չկա:
Առհասարակ, որևէ հակամարտություն ասվածը երկու երկրների միջև վիճելի հարցերից ծագած հետևա՞նք է, թե՞ պատճառ:
Խաղաղությունը այդ հարցերի լուծման արդյունքում չպիտի՞ կայանա: Ինչպես գիտենք, Ղարաբաղի կորստով հայ-ադրբեջանական հարցերը չեն ավարտվել, դեռևս ունենք գերիների, անկլավների, սահմանազատման ու սահմանների ապաշրջափակման լրջագույն հարցեր: Այս ամենին գումարվեց Թրամփի փորձանքը:
Երեկ հարցազրույց էր տվել նաև Ալիևը, կրկին խոսել էր «միջանցքից» սպասվող բարիքների մասին, որ պետք է ապագայում ստանա Հայաստանը: Խոսել էր ինֆորմացիոն փուչիկ «միջին միջանցքի» մասին, բայց շեշտել էր, որ Վաշինգտոնյան գործարքը իր և Նիկոլի միջև կնքված գործարք չԷ, այլ՝ երկու պետությունների միջև: Նաև զգուշացրել էր, որ ինչ իշխանություն էլ գա Հայաստանում, գործարքի պայմանները պետք է կատարվեն:
ՈՒ՞ր են տանում Հայաստանը խաղաղության չարչիները...
Արա Արայան